Skeletons, 2000-2010
The economic crisis provides an excuse to further alienation and concession of public property and natural environment in the real estate. The debt laws leads to a dramatic escalation of environmental damage and the loss of public property and natural resources.
I see an earth wounded by building developments, a landscape untouched for thousands of years homogenised dreams, buildings copied and-paste. I cannot be indifferent. The skeleton is the visible support of a form, a construction, an in-between structure, at the same time it is the unfulfilled, the incomplete, a suspended form, the unfinished, which could be either a promise or a threat. Every architecture is a stab wound to the earth.
I see an earth wounded by building developments, a landscape untouched for thousands of years homogenised dreams, buildings copied and-paste. I cannot be indifferent. The skeleton is the visible support of a form, a construction, an in-between structure, at the same time it is the unfulfilled, the incomplete, a suspended form, the unfinished, which could be either a promise or a threat. Every architecture is a stab wound to the earth.
Σκελετοί, 2000-2010
Γελάει η γη, η απείραχτη
Σφάζεται
από ασχεδίαστα στερεότυπα
ανάμεσα σε σχίνα παραμονεύουν
οι σκελετοί στολίζουν το λόφο
ο απέναντι τοίχος
εν αναμονή του κρεβατιού
χοντρές κυρίες, περήφανα
τραβάνε το λουρί σε ένοχα σκυλιά Αντικρίζω τις πληγές της γης από την οικοδόμηση, του ανέγγιχτου για χιλιάδες χρόνια τοπίου, την ομογενοποίηση των ονείρων, τις αντιγραφές-επικολλήσεις κτηρίων και δεν μπορώ να είμαι αδιάφορος.Στις οικοδομές, είναι ορατός ο σκελετός από την αρχή της κατασκευής. Αντίθετα στους ζωντανούς οργανισμούς, είναι ορατός μετά το θάνατο.Ο σκελετός είναι, το εμφανές στήριγμα μιας μορφής, μιας κατασκευής, μιας ενδιάμεσης δομής, είναι ταυτόγχρονα το ανεκπλήρωτο, το ατελές, αιωρείται η μορφή, η εκκρεμότητα, είτε της υπόσχεσης, είτε της απειλής.Κάθε αρχιτεκτονική είναι μια μαχαιριά στη γη. Σαν αρχιτέκτονας προσπάθησα να είμαι προσεκτικός . Άκουσα κτίσματα μου να τα αποκαλούν
μουτζούρες.
Σφάζεται
από ασχεδίαστα στερεότυπα
ανάμεσα σε σχίνα παραμονεύουν
οι σκελετοί στολίζουν το λόφο
ο απέναντι τοίχος
εν αναμονή του κρεβατιού
χοντρές κυρίες, περήφανα
τραβάνε το λουρί σε ένοχα σκυλιά Αντικρίζω τις πληγές της γης από την οικοδόμηση, του ανέγγιχτου για χιλιάδες χρόνια τοπίου, την ομογενοποίηση των ονείρων, τις αντιγραφές-επικολλήσεις κτηρίων και δεν μπορώ να είμαι αδιάφορος.Στις οικοδομές, είναι ορατός ο σκελετός από την αρχή της κατασκευής. Αντίθετα στους ζωντανούς οργανισμούς, είναι ορατός μετά το θάνατο.Ο σκελετός είναι, το εμφανές στήριγμα μιας μορφής, μιας κατασκευής, μιας ενδιάμεσης δομής, είναι ταυτόγχρονα το ανεκπλήρωτο, το ατελές, αιωρείται η μορφή, η εκκρεμότητα, είτε της υπόσχεσης, είτε της απειλής.Κάθε αρχιτεκτονική είναι μια μαχαιριά στη γη. Σαν αρχιτέκτονας προσπάθησα να είμαι προσεκτικός . Άκουσα κτίσματα μου να τα αποκαλούν
μουτζούρες.
